Epifyten zoals Bucephalandra (links), en Anubias (hierboven), kunnen makkelijk worden opgebonden op bijvoorbeeld steen of hout. Zo mogen in iedergeval niet los in de bodem worden gezet. Dat geld trouwens ook voor een Microsorum.
Alle mossen, Anubias, Hygrophila Pinnatifida, Bolbitis, Pogostemon Helferi, Microsorum Pteropus, Mosbal (Cladophora aegagropila) en de enorme hoeveelheid variëteiten Bucephalandra kunnen allemal worden opgebonden.
In theorie zou je elke aquariumplamt ergens aan vast kunnen binden omdat onze planten ook de voeding kunnen opnemen via het blad. En in de praktijk blijkt dat als je bv een bodembedekker zoals Hemianthus callitrichoides of Micranthemum Monte Carlo vastbind aan een stukje hout ze na verloop van tijd gewoon vast kunnen groeien. Hetzelfde met een stengelplantje zoals een rotala; als je die ergens op vastbind groeien ze gewoon verder. Of het een mooi gezicht is dat is een 2e. Maar het kan wel.
Trouwens: de meeste definities van een epifyt zijn niet correct.
Een epifyt is een plant die altijd op een andere plant groeit voor structurele ondersteuning, maar geen voedingsstoffen van de gastheer haalt. De definities van epifyt die we in veel woordenboeken of encyclopedieën zien, zijn onjuist. Epifyten zijn planten die op andere levende planten leven. Algen kunnen epifytisch zijn voor waterplanten. Epifyten zijn niet altijd parasitair.
Als het een plant is die in snel stromend water leeft, is het een rheophyte, en als het op rotsen leeft is het een lithofyt.
Een plant die leeft op dood hout is een saprofyt. Het is niet het plantensoort wat bepaald of het bv een epifyt is, maar juist de ondergrond waarop de plant groeit. Dus een plant kan zowel behoren tot reofyt als een lithofyt.
